کلافه کردی مرا. چرا همیشه لبخندهایت...از نوشته های من قشنگتر است؟؟؟؟؟؟؟

دل تنگم و جز روی خوشت در نظرم نیست / در گیتی و افلاک به جز تو قمرم نیست

 با عشق تو شب را به سحر گاه رسانم / بی لذت دیدار تو شب را سحرم نیست

اگر باشی محبت روزگاری تازه خواهد یافت / زمین در گردشش با تو مداری تازه خواهد یافت

دل من نیز با تو بعد از آن پاییز طولانی / دوباره چون گذشته نوبهاری تازه خواهد یافت. .

تو پرستوی بهارانم باش ، از دلم کوچ مکن ، من به مهمانی چشمان تو عادت دارم

صدا کن مرا صدای تو خوب است صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است که در انتهای صمیمیت حزن می روید

فرد خلوت نشين مي گويد که واقعيت در کتاب ها نيست و فيلسوف آن را پنهان مي کند.

 فرد والا از فهميده شدن توسط ديگران در هراس است نه از بد فهميده شدن چون مي داند که کساني که او را بفهمند به سرنوشت او يعني رنج کشيدن در دنيا دچار خواهند شد.

فريدريش نيچه

امشب به رسم عاشقی یادی ز یاران میکنم در غربتی تاریک و سرد ، از غم حکایت میکنم امشب وجودم خسته است ، از سردی دلهای سرد آیا تو هم در یاد من هستی در این شبهای درد ؟

آب و هوای دلم آنقدر بارانیست که رخت های دلتنگی ام را مجالی برای خشک شدن نیست اینگونه است که دلم برایت همیشه تنگ است …

شبها که بی تو پلک غزل بسته می شود ،

از لحظه های بی تو دلم خسته می شود ،

باور نمی کند دل مغرور و ساکتم ،

هر لحظه بیشتر به تو وابسته می شود . .

تو را گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هر شب

بدین سان خواب ها را با تو زیبا می کنم هر شب

تبی این کاه را چون کوه سنگین می کند آنگاه

چه آتش ها که در این کوه بر پا می کنم هر شب

فراسوی مرزهای تن ات تو را دوست میدارم

مرا صد بار هم از خود برانی دوستت دارم

 به زندان خیانت هم کشانی دوستت دارم

چه حاصل از جفا کردن چه سود از عشق ورزیدن

 مرا لایق بدانی یا ندانی دوستت دارم